8 augustus 2013 Whitby brug – The Wash op de Noord
Blijf op de hoogte en volg Low Land Lady
08 Augustus 2013 | Verenigd Koninkrijk, Whitby
7.30 uur op en om 8.30 uur vertrekken we uit de haven en dit keer zonder problemen. We hebben beiden onze hele “bepakking” aangetrokken omdat het, ondanks de zon, best fris is op het water. Het eerste deel varen we langs de kust. Helaas staat de wind pal tegen. We moeten op de motor zo hoog mogelijk aan de wind varen. Kruizen is met een tocht van 140 mijl geen optie. Als we bij Scarborough zijn zwaaien we symbolisch naar Henk en Joke, jammer dat we die voorlopig niet meer zien.
De wind trekt langzaam een beetje aan. De golven lopen gelukkig niet te erg op. Bij de ingang van de Humber waait het inmiddels Bfr 5. Dat is niet prettig maar doordat we onder de beschutting van de vaste wal varen vallen de golven nog steeds mee. We denken er even over na of we alsnog de Humber op gaan vanwege de harde wind. Grimsby op de Humber is geen optie, het is donker voor we daar aankomen. We kennen Grimsby niet dus willen we niet in het donker aankomen. Nee, de enige uitwijk mogelijk als de wind verder aantrekt is IJmuiden. Dat is vanaf waar we nu zijn 140 mijl en daar kunnen we dan morgen voor donker binnenlopen. We hebben daar helemaal geen zin in maar we houden het wel in gedachten.
’s-Middags ga ik twee uur plat. Telkens als ik in slaap val, val ik echt, b.v. van de boot of Gerrit uit de bijboot of een kind ergens vanaf of in. Door de schok ben ik weer klaarwakker en moet ik opnieuw proberen in slaap te vallen. Na 6 van deze pogingen geef ik het op en ga ik maar weer uit bed. Het heeft me wel goed gedaan en ik denk niet dat ik vannacht naar bed ga. Omdat het best flink waait stop ik met lezen omdat ik bang ben om zeeziek te worden. De hutspot smaakt weer prima en is gewoon makkelijk klaar te maken en te eten op zee.
Normaal ga ik van 9 tot 12 naar bed, daarna Gerrit van 12 tot 3 en ik weer van 3 tot 6. Vandaag is het al om 22.00 uur donker. De maan zal vannacht niet opkomen. Als het donker is zien we overal om ons heen licht, van varende schepen, schepen voor anker, en heel veel olie en gasplatforms. Heel erg lastig om te onderscheiden wat het licht dat je ziet is. Elk licht moet je in de gaten houden en kijken of het beweegt. Als het beweegt dan bepaal je de richting dat het schip vaart door naar de twee vaste witte lichten te kijken en of je rode of de groene kant van het schip ziet. Als je rood en groen tegelijk ziet dan komt het schip recht op je af en moet je maken dat je weg komt. Omdat er zo veel lichten zijn besluit Gerrit dat hij niet gaat slapen. Gelukkig maar want we hebben 4 ogen en een verrekijker nodig om alle schepen die van diverse kanten op ons af komen in de gaten te houden. Dit is wel even anders dan Penzance – KillmoreQuay. Zelfde afstand maar een heldere volle maan, een platte zee en maar 1 schip in de hele nacht. Het kan niet altijd zo zijn.
We worden voor ons zware werk beloond met een sterrenhemel. Soms kunnen we ook de melkweg zien.
De wind trekt langzaam een beetje aan. De golven lopen gelukkig niet te erg op. Bij de ingang van de Humber waait het inmiddels Bfr 5. Dat is niet prettig maar doordat we onder de beschutting van de vaste wal varen vallen de golven nog steeds mee. We denken er even over na of we alsnog de Humber op gaan vanwege de harde wind. Grimsby op de Humber is geen optie, het is donker voor we daar aankomen. We kennen Grimsby niet dus willen we niet in het donker aankomen. Nee, de enige uitwijk mogelijk als de wind verder aantrekt is IJmuiden. Dat is vanaf waar we nu zijn 140 mijl en daar kunnen we dan morgen voor donker binnenlopen. We hebben daar helemaal geen zin in maar we houden het wel in gedachten.
’s-Middags ga ik twee uur plat. Telkens als ik in slaap val, val ik echt, b.v. van de boot of Gerrit uit de bijboot of een kind ergens vanaf of in. Door de schok ben ik weer klaarwakker en moet ik opnieuw proberen in slaap te vallen. Na 6 van deze pogingen geef ik het op en ga ik maar weer uit bed. Het heeft me wel goed gedaan en ik denk niet dat ik vannacht naar bed ga. Omdat het best flink waait stop ik met lezen omdat ik bang ben om zeeziek te worden. De hutspot smaakt weer prima en is gewoon makkelijk klaar te maken en te eten op zee.
Normaal ga ik van 9 tot 12 naar bed, daarna Gerrit van 12 tot 3 en ik weer van 3 tot 6. Vandaag is het al om 22.00 uur donker. De maan zal vannacht niet opkomen. Als het donker is zien we overal om ons heen licht, van varende schepen, schepen voor anker, en heel veel olie en gasplatforms. Heel erg lastig om te onderscheiden wat het licht dat je ziet is. Elk licht moet je in de gaten houden en kijken of het beweegt. Als het beweegt dan bepaal je de richting dat het schip vaart door naar de twee vaste witte lichten te kijken en of je rode of de groene kant van het schip ziet. Als je rood en groen tegelijk ziet dan komt het schip recht op je af en moet je maken dat je weg komt. Omdat er zo veel lichten zijn besluit Gerrit dat hij niet gaat slapen. Gelukkig maar want we hebben 4 ogen en een verrekijker nodig om alle schepen die van diverse kanten op ons af komen in de gaten te houden. Dit is wel even anders dan Penzance – KillmoreQuay. Zelfde afstand maar een heldere volle maan, een platte zee en maar 1 schip in de hele nacht. Het kan niet altijd zo zijn.
We worden voor ons zware werk beloond met een sterrenhemel. Soms kunnen we ook de melkweg zien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
