19 juli 2013 Arbroath – cliffwalk naar Auchmithi
Blijf op de hoogte en volg Low Land Lady
19 Juli 2013 | Verenigd Koninkrijk, Arbroath
Als we wakker worden schijnt de zon al meedogenloos. A+H gaan buiten ontbijten en Gerrit en ik vinden het te warm en eten binnen. A+H zijn van plan de cliffwalk te doen en laten ons hun folder zien. Dat lijkt ons ook een mooie wandeling en daarom besluiten we ook langs de kliffen te gaan wandelen. De wandeling is ongeveer 8 km lang, dat moeten we toch kunnen.
A+H bezoeken eerst de signaltower, een museum over de bouw van een vuurtoren in de Firth of Fort, het fjord waar Edinburg aan ligt. Op het rotseiland stond voor 1810 een houten lichttoren. De mannen die die toren moesten bemannen verbleven daar met angst voor hun leven als het stormde. Begin 1800 is daarom begonnen met het bouwen van een stenen vuurtoren. Heel kundig zoals ze de stenen in elkaar grijpen zodat de zee geen vat kon krijgen op de toren. De signaltower werd in Arbroath gebouwd om via lichtsignalen met de mannen op de vuurtoren te kunnen communiceren.
Gerrit en ik vertrekken een uur later en gaan direct richting klif. De wandeling over de kliffen is op sommige stukken best inspannend. Omdat een deel van de route ingestort is moeten we een stuk over het rulle zand lopen en daarna via een trap weer naar de klifhoogte. Het is het dubbel en dwars waard, wat een prachtige uitzichten en zicht op bogen en rotspartijen.
Het is warm en het water lokt maar dat is wel 50 meter stijl naar beneden. Als we over het strand moeten komen we niet op het idee om te gaan zwemmen of pootjebaden omdat er grote ronde stenen liggen. We hebben alle aandacht nodig om ons niet te verstappen. Ik moet toch nog weer een keer denken aan mijn voeten. Deze wandeling had ik vorig jaar echt niet kunnen doen. Ik ben blij met mijn “nieuwe”voetjes en met mijn nieuwe wandelschoenen.
Na 2,5 uur lopen komen we in Auchmithie. In het begin van het dorp staat een restaurant de But ’n Ben. Gelukkig is het restaurant open. Als we een halfuurtje wachten kunnen we een tafel krijgen. We benutten de tijd om van een welverdiend potje thee te genieten. Eenmaal aan tafel bestellen we een half dozijn oesters, Gerrit een pannenkoek met gerookte vissaus, de specialiteit van het huis, en ik een zalmsalade. Het eten is geweldig, vooral Gerrits gerecht is heel bijzonder, zoiets hebben we nog nooit gegeten. Met de bijgerechten, broccoli, worteltjes, aardappeltjes in de schil, scone met gesmolten kaas en frietjes is het meer dan een volledige maaltijd. We hebben er van genoten, het zou een A+H restaurantje kunnen zijn. We maken een praatje met de restauranteigenaresse. Ze verteld dat het tot nu toe de warmste zomer in 7 jaar is. Ben benieuwt of dat nog gebroken gaat worden.
We besluiten terug te gaan lopen. Als we het restaurant uitkomen zien we de bus naar Arbroath net aankomen, dan toch maar de bus, dan kunnen we nog even naar de abdijruïne en naar het signaltowermuseum. Zo gezegd zo gedaan. In de bus bekijk ik even mijn foto’s en stop mijn fototoestel terug in mijn broekzak. We stappen de bus uit en ik wil een foto nemen, geen fototoestel. Snel achter de bus aanrennen, gelukkig ziet de buschauffeur me zwaaien en rennen en stopt. Mijn camera lag inderdaad nog tussen de stoel, pfffff dat was close.
Na een bezoek aan de Abdijruïne en de signaltower gaan we terug naar de boot, het was een warme dag. Terug op de boot staat er een heerlijk windje. We moeten over een hele steiger met tassen en voorraden van de oude en de nieuwe Belgische buren stappen. De boot van de Belgen is in eigendom van een vereniging en met telkens nieuwe bemanning vaart de boot een rondje Engeland. De nieuwe bemanning brengt de boot naar Dublin. De Belgen willen ook morgen als de sluis open gaat vertrekken.
Binnen is het heerlijk koel met de ramen open en de zonnegordijnen dicht. Ik ga mijn verhaaltje bijwerken, Griekse maaltijd koken en van de rust na gedane arbeid genieten.
A+H bezoeken eerst de signaltower, een museum over de bouw van een vuurtoren in de Firth of Fort, het fjord waar Edinburg aan ligt. Op het rotseiland stond voor 1810 een houten lichttoren. De mannen die die toren moesten bemannen verbleven daar met angst voor hun leven als het stormde. Begin 1800 is daarom begonnen met het bouwen van een stenen vuurtoren. Heel kundig zoals ze de stenen in elkaar grijpen zodat de zee geen vat kon krijgen op de toren. De signaltower werd in Arbroath gebouwd om via lichtsignalen met de mannen op de vuurtoren te kunnen communiceren.
Gerrit en ik vertrekken een uur later en gaan direct richting klif. De wandeling over de kliffen is op sommige stukken best inspannend. Omdat een deel van de route ingestort is moeten we een stuk over het rulle zand lopen en daarna via een trap weer naar de klifhoogte. Het is het dubbel en dwars waard, wat een prachtige uitzichten en zicht op bogen en rotspartijen.
Het is warm en het water lokt maar dat is wel 50 meter stijl naar beneden. Als we over het strand moeten komen we niet op het idee om te gaan zwemmen of pootjebaden omdat er grote ronde stenen liggen. We hebben alle aandacht nodig om ons niet te verstappen. Ik moet toch nog weer een keer denken aan mijn voeten. Deze wandeling had ik vorig jaar echt niet kunnen doen. Ik ben blij met mijn “nieuwe”voetjes en met mijn nieuwe wandelschoenen.
Na 2,5 uur lopen komen we in Auchmithie. In het begin van het dorp staat een restaurant de But ’n Ben. Gelukkig is het restaurant open. Als we een halfuurtje wachten kunnen we een tafel krijgen. We benutten de tijd om van een welverdiend potje thee te genieten. Eenmaal aan tafel bestellen we een half dozijn oesters, Gerrit een pannenkoek met gerookte vissaus, de specialiteit van het huis, en ik een zalmsalade. Het eten is geweldig, vooral Gerrits gerecht is heel bijzonder, zoiets hebben we nog nooit gegeten. Met de bijgerechten, broccoli, worteltjes, aardappeltjes in de schil, scone met gesmolten kaas en frietjes is het meer dan een volledige maaltijd. We hebben er van genoten, het zou een A+H restaurantje kunnen zijn. We maken een praatje met de restauranteigenaresse. Ze verteld dat het tot nu toe de warmste zomer in 7 jaar is. Ben benieuwt of dat nog gebroken gaat worden.
We besluiten terug te gaan lopen. Als we het restaurant uitkomen zien we de bus naar Arbroath net aankomen, dan toch maar de bus, dan kunnen we nog even naar de abdijruïne en naar het signaltowermuseum. Zo gezegd zo gedaan. In de bus bekijk ik even mijn foto’s en stop mijn fototoestel terug in mijn broekzak. We stappen de bus uit en ik wil een foto nemen, geen fototoestel. Snel achter de bus aanrennen, gelukkig ziet de buschauffeur me zwaaien en rennen en stopt. Mijn camera lag inderdaad nog tussen de stoel, pfffff dat was close.
Na een bezoek aan de Abdijruïne en de signaltower gaan we terug naar de boot, het was een warme dag. Terug op de boot staat er een heerlijk windje. We moeten over een hele steiger met tassen en voorraden van de oude en de nieuwe Belgische buren stappen. De boot van de Belgen is in eigendom van een vereniging en met telkens nieuwe bemanning vaart de boot een rondje Engeland. De nieuwe bemanning brengt de boot naar Dublin. De Belgen willen ook morgen als de sluis open gaat vertrekken.
Binnen is het heerlijk koel met de ramen open en de zonnegordijnen dicht. Ik ga mijn verhaaltje bijwerken, Griekse maaltijd koken en van de rust na gedane arbeid genieten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
