8 juli 2013 Banavie – Fort Augustus

We vertrekken om acht uur. Alle boten die dezelfde kant als wij opgaan zijn nog in alle rust. Het is volkomen windstil en prachtig zonnig. We zijn alleen op de wereld. Niemand vaart met ons mee en er komt ons ook niemand tegemoet. Dat hadden we op een dag in de zomervakantie niet verwacht. We kunnen mooie foto’s maken door het verstilde water. De weerspiegeling van de bomen, bergen, en huizen is perfect.
Aan het einde van Loch Lochy komen we weer bij een sluis. Terwijl we aanleggen maak ik een praatje met de sluismeester. Op die manier komen we er achter waarom het zo rustig is. Het Kytra Lock is kapot, de klep wil niet meer dicht. De reparatie kan nog wel even duren. De sluismeesters houden al het verkeer dusdanig tegen dat iedereen een ligplaats kan vinden. Ze laten het dus niet op die ene plek heel vol lopen. Na de brug bij Aberchalder moeten we aanleggen en wachten tot we het sein krijgen dat we weer door kunnen varen.
Het is vandaag echt warm. De mannen van de Duitse boot die ook ligt te wachten zijn zelfs gaan zwemmen. Mij te koud, 13 graden. Na een uur of twee komt de brugwachter vertellen dat we weer door kunnen. Als we bij Fort Augustus aankomen zijn we in twijfel of we nog door zullen varen of niet. Er gaat om een uur of 6 nog een sluisgang naar beneden. Vijf sluizen van een kwartier en dan weer aanleggen, dat wordt een latertje. We hebben hier elektra en beneden niet. Ik ben aan het broodbakken omdat al het brood op is. Hebben we nu wel of niet de tijd? We zijn een beetje erg besluiteloos. De Duitse boot heeft op het kantoor doorgegeven dat hij verder wil. Na een uur dubben besluiten we toch door te gaan. Ik loop naar de sluismeester die op dat moment enkele sluizen lager de sluisgang omhoog aan het begeleiden is. Hij verteld me dat de sluis naar beneden al volgeboekt is. Er zijn 6 boten onderweg die al via de marifoon geboekt hebben en wij zijn dan de 7e hij weet niet of het past maar hij zal zijn best doen. Hij vertelt wel dat het beneden al erg druk is. We liggen boven aan de elektra en beneden is er geen elektra en moeten we langszij.
Als de sluismeester met de Duitser gaat praten blijkt dat de man op het kantoor niet heeft doorgegeven dat de Duitser in ieder geval naar beneden wil, hij heeft haast. De Duitser is nu de achtste aanmelding voor de sluis. Omdat wij er inmiddels achter zijn dat we de tijd hebben en de elektra toch wel fijn vinden besluiten we toch te blijven liggen. De Duitser mag nu onze plek hebben. Hij is behoorlijk pist, hij maakt al vroeg los en zorg ervoor dat hij zeker de sluis in komt, groot gelijk heeft hij, we liggen hier al uren te wachten en hij had zich wel degelijk als eerste aangemeld.
We zien de boten vanaf het kanaal komen en de sluis invaren, er kunnen er inderdaad 7 in. Wij genieten van vers gebakken brood (lucht), zwemmen om de boot, het water is hier 18 graden en van een wandelingetje langs de sluizen. We kijken terug op een stralend zonnige dag met prachtige uitzichten en met opnieuw uitzicht op de Ben Nevis.