18 juni 2013 Campbeltown rondrit over Kintyre

We zijn nog een beetje moe van het vroege opstaan van gisteren daarom staan we niet al te vroeg op. Om Kintyre rond te rijden is dat ook niet nodig want het eiland is niet erg groot en heeft weinig echte bezienswaardigheden. We doen het vooral voor het natuurschool en om de vuurtoren op de Mull of Kintyre te zien. Mull betekent schiereiland. We kunnen er niet achterkomen wat Paul McCartney bedoelt heeft in zijn liedje. Bedoelde hij de vuurtoren of bedoelde hij het hele schiereiland?
Omdat we weten dat de beste taakverdeling is ik rijden en Gerrit kaartlezen stap ik achter het stuur. Dat is best even wennen. Voor mijn gevoel zit er een extra stuk aan de auto. We zijn gewend dat de auto aan je rechterhand nog een meter uitsteekt. Nu steekt die meter aan de andere kant uit. Dat was in het begin best lastig en af en toe raak ik stoeprandje.
Tijdens het rijden zien we hele velden met bloeiende rododendrons. Nu weten we wat er op de helling bloeide toen we gisteren aankwamen. Dat hadden we niet kunnen bedenken, hele velden met bloeiende rododendrons. Kintyre is prachtig en we zijn blij dat we een auto hebben gehuurd. Het eiland is te groot en de heuvels te steil om te fietsen. Na elke heuvel zijn we weer verrast over de begroeiing en uitzichten. Gras met schapen, gras met koeien, loofbomen, dennenbomen, heide, rododendrons, steile hellingen, kleine dorpjes mooie landhuizen en vergezichten over zee. Halverwege het eiland staat een Abbey, helaas is die op dinsdag gesloten.
We sluiten de rit af met een bezoek aan de vuurtoren, nou ja… De weg naar de vuurtoren is smal en loopt langs de steile hellingen. Gerrit vindt dat ik te dicht langs de kant rij. De weg is smal en ik rij volgens mij over het midden van de weg. De weg is zo smal dat er telkens vluchthavens zijn om elkaar te kunnen passeren. Op sommige plekken had ik niet graag een tegenligger tegen willen komen omdat ik achteruit de steile helling af toch niet zo leuk vind. Gelukkig hoef ik maar 3 keer achteruit terug. De weg naar de vuurtoren is lang en als we uiteindelijk aan het einde van de weg komen zien we dat we minstens een uur steil naar beneden moeten lopen om bij de vuurtoren te komen. En dan uiteraard weer de berg op terug. Is het ons dat waard, nee toch maar niet. We lopen een stukje naar beneden om foto’s te maken.
Op de terugweg zit Gerrit veel ontspanner, ik zit nu aan de kant van het ravijn en rij nog steeds gewoon over het midden van de weg. Als we langs een mooi landhuis komen hopen we dat het huis van Paul McCartney is, we nemen foto’s, een vrouw vraagt wat we zoeken. We zeggen dat we het huis zo mooi vinden en hebben het lef om te vragen of het van Paul McCartney is. Helaas is het dat niet. Ze wijst ons op de kaart aan waar het huis van Paul is. Dat is te ver terug om een foto te maken dus laten we dat maar zitten.
Zonder brokken, op een keer of 8 een stoepje aantikken na, brengen we de auto na een uur of 7 rijden weer terug. Leuke dag, veel natuurschoon gezien.